Από τον Ηλία Ν. Ηλιακόπουλο, Δρ. Νομικής, Δικηγόρο και κάτοχο Μεταπτυχιακού τίτλου στο Ποινικό Δίκαιο του ΔΠΘ
Κεραυνός εν αιθρία στο Πανελλήνιο και ειδικότερα στον Νομικό κόσμο
της χώρας αποτέλεσε η απόφαση των ανακριτριών και του Εισαγγελέως μετά
την εμφάνιση ενώπιον τους του Βουλευτή Αχαΐας Μιχάλη Αρβανίτη.
Αφέθηκε ελεύθερος με τους περιοριστικούς όρους της απαγόρευσης εξόδου
από την χώρα και της απαγόρευσης συμμετοχής σε πολιτικές εκδηλώσεις της
Χρυσής Αυγής στα γραφεία ή σε Δημόσιους χώρους σε όλη την Ελληνική
επικράτεια!
Τα αμείλικτα ερωτήματα που γεννώνται από μια τέτοια καθόλα παράνομη
αντισυνταγματική αλλά και βάναυσα προσβάλλουσα την έννομη τάξη απόφαση
των εντεταλμένων ανακριτριών είναι τα ακόλουθα:
Αποτελεί άραγε περιοριστικό όρο σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα
του νόμου η απαγόρευση συμμετοχής του Συναγωνιστή Βουλευτή, λαμπρού
δικηγόρου, Μιχάλη Αρβανίτη, σε πολιτικές εκδηλώσεις της Χρυσής Αυγής στα
γραφεία ή σε Δημόσιους χώρους;
Πού έγκειται η παρανομία του περιοριστικού αυτού όρου και αν με την
επιβολή του έχουμε ακόμη μια φορά παραβίαση του Συντάγματος και συνάμα
κατάλυση του πολιτεύματος;
Προσβάλλουν άραγε οι ανακρίτριες ανθρώπινα και ατομικά δικαιώματα του
συγκεκριμένου βουλευτή με τον «ιδιόρρυθμο» προαναφερόμενο περιοριστικό
όρο;
Οι ανακρίτριες αλλά και όλοι οι νομικοί είτε ως πτυχιούχοι, είτε από
τις κατ’ ιδίαν θέσεις τους (δικαστές- συνήγοροι- διπλωμάτες- ανώτατοι
υπάλληλοι) ορκιστήκαμε να φυλάττουμε το Σύνταγμα και τους Νόμους! Όχι να
τα παραβιάζουμε!
Πως αλήθεια ο βουλευτής θα αντιπροσωπεύει το έθνος (αρθ 51
παρ 2 Σ) όταν του απαγορεύεται να εκφέρει ομιλίες ενώπιον του Ελληνικού
Λαού, ανεξάρτητα του γεγονότος ότι αυτές γίνονται ενώπιον ψηφοφόρων της
Χρυσής Αυγής; Το Σύνταγμα δεν κάνει τέτοιες διακρίσεις αλλά
ούτε περισσότερο περιορίζει την δραστηριότητα ενός βουλευτή μόνον με τις
ομιλίες και τις τοποθετήσεις του εντός του Ελληνικού Κοινοβουλίου!
Ο Λαός εκλέγει τους βουλευτές με άμεση καθολική και μυστική ψηφοφορία
(αρθ 51 παρ 3 Σ) , οι οποίοι τον εκπροσωπούν ενώπιον του κοινοβουλίου
αλλά ταυτόχρονα εκδηλώνουν ελεύθερα και ανόθευτα την λαϊκή θέληση ως
έκφραση της Λαϊκής κυριαρχίας (άρθρο 52 Σ)
Το Σύνταγμα επιτάσσει πως η έκφραση της Λαϊκής κυριαρχίας μέσω των Βουλευτών τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργών της Πολιτείας, που έχουν υποχρέωση να την διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση (άρθρο 52 Σ εδαφ 1)
Είναι αυτονόητο ότι ο Βουλευτής εκφράζει την Λαϊκή κυριαρχία, για όσα
τμήματα του Λαού του ψήφισαν και τον εξέλεξαν όχι μόνον μέσα στην Βουλή
αλλά και οπουδήποτε εντός της Ελλάδος αλλά και στο εξωτερικό , τηρώντας
φυσικά του Νόμους του κράτους!
Τέλος οι πιο πάνω διατάξεις εναρμονίζονται και συνδέονται αδιάσπαστα
με την θεμελιώδη διάταξη του άρθρου 1 παρ 3 του Συντάγματος πως όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Οι πιο πάνω θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος αποτελούν αμείλικτα
σφυροκοπήματα στην παντελώς εσφαλμένη κρίση ανακριτριών και Εισαγγελέως
να απαγορεύσουν (;!) στον βουλευτή Αχαΐας να συμμετέχει σε πολιτικές
εκδηλώσεις της Χρυσής Αυγής (το κόμμα της οποίας σημειωτέον ανακηρύχθηκε
και πάλι από τον Άρειο Πάγο πως μπορεί να συμμετέχει νόμιμα στις
Ευρωεκλογές) όπου αυτές λαμβάνουν χώρα (σε γραφεία ή δημόσιους χώρους)
και συνακόλουθα να εκφέρει ομιλίες- πολιτικούς λόγους!
Ας αναλογισθούν οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί και οι προϊστάμενοι
των ανακριτριών και Εισαγγελέως, πως όχι μόνον δεν μπορούν να
απαγορεύσουν πολιτικές δραστηριότητες του Βουλευτή Αχαΐας Μιχάλη
Αρβανίτη και συνακόλουθα και οποιουδήποτε άλλου βουλευτή αλλά αντίθετα
το Σύνταγμα θεωρώντας τους λειτουργούς (!) της πολιτείας, επιτάσσει σε αυτούς (ανακρίτριες- εισαγγελέα) την υποχρέωση τους να διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση (!)
την ελεύθερη (;!) και ανόθευτη(;!) εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως
έκφραση της Λαϊκής κυριαρχίας (;!) μέσω των εν ενεργεία Βουλευτών ! Γιατί απλά το πολίτευμα μας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική (αντιπροσωπευτική) Δημοκρατία ! (αρθ 1 παρ 1 Σ).
Μήπως πλέον θα πρέπει να γνωρίζουν ή να τους υπενθυμίσουν ότι με τον
καθόλα αντισυνταγματικό παράνομο και προσβάλλοντα και την ΕΣΔΑ
περιοριστικό αυτό όρο εναντίον του λαμπρού αυτού επιστήμονος- βουλευτή
πληρούν την διάταξη του άρθρου 134 παρ 2 ΠΚ σύμφωνα με την οποίαν με ισόβια ή πρόσκαιρη κάθειρξη τιμωρείται όποιος…. Α)επιχειρεί με βία ή απειλή βίας ή με
σφετερισμό της ιδιότητας του ως οργάνου του κράτους να καταλύσει ή να
αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως το Δημοκρατικό
πολίτευμα που στηρίζεται στην Λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή
θεσμούς του πολιτεύματος αυτού.
Υπάρχει κανείς εχέφρων που θα μπορεί να αντικρούσει πειστικά πως με την φίμωση αυτή του βουλευτή δεν καταλύεται ή έστω αλλοιώνεται το πολίτευμα της χώρας μας;! Έχει
αλήθεια δώσει το Σύνταγμα μας,- στο οποίο ορκίστηκαν οι ανακρίτριες και
Εισαγγελέας-, το δικαίωμα αυτό, να θέτουν παράνομους όρους μη
συμμετοχής βουλευτών σε πολιτικές δραστηριότητες του κόμματος των;!
Ας γνωρίζουν λοιπόν πως αν παραμείνει ο παράνομος αυτός περιοριστικός
όρος θα αναζητηθούν άμεσα ποινικές ευθύνες αλλά θα ασκηθούν και αγωγές
αποζημίωσης όχι μόνον από τον άμεσα ενδιαφερόμενο αλλά και από κάθε
Έλληνα πολίτη που θεμελιώνει έννομο συμφέρον γιατί θέλει να ακούει τον
βουλευτή που εξέλεξε σε πολιτικές ομιλίες και αναλύσεις κρίσιμες για την
πορεία του τόπου!
Η πρόταξη των ως άνω θεμελιωδών Συνταγματικών διατάξεων η παραβίαση
των οποίων μέσα από τον επονείδιστο αυτό περιοριστικό όρο, καταδεικνύει
την διολίσθηση της πολιτείας με τα αρμόδια όργανά της με όχημα την
ποινική δικαιοσύνη να επιδιώκει πολιτικές διώξεις των βουλευτών της
Χρυσής Αυγής, δεν σημαίνει ότι δεν παραβιάζονται συνάμα συγκεκριμένα ανθρώπινα ατομικά δικαιώματα συνταγματικά κατοχυρωμένα όπως αυτό της ελευθερίας του λόγου
«καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια
του τύπου τους στοχασμούς του, τηρώντας τους νόμους του κράτους» άρθρο
14 Σ αλλά και της ελεύθερης συνάθροισης «οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα…. « άρθρο 11 του Σ.
Ούτε η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων φαίνεται πως ένοιαξε τις
ανακρίτριες. Νοιάζει όμως την συντριπτική πλειοψηφία του δικαστικού
κόσμου που επ’ ουδενί θέλει να ευτελίζεται με τέτοιες πρακτικές και πολύ
περισσότερο νοιάζει τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ευρωπαϊκό
Δικαστήριο) το οποίο σε καμμιά περίπτωση δεν θέλει επ’ ονόματι μιας
ψευδεπίγραφης δημοκρατίας να παραβιάζονται ανθρώπινα δικαιώματα
κατοχυρωμένα και στην ΕΣΔΑ.
Αν λοιπόν ορισμένοι «παροικούντες λάθρα» εις την Ιερουσαλήμ νομίζουν
ότι με το κρυμμένο βλέμμα της στρουθοκαμήλου δεν τους βλέπει ο υπόλοιπος
κόσμος, πλανώνται πλάνην οικτράν. Να γνωρίζουν πως κύκλιος ο βίος των
ανθρώπων και όποιος διαπράττει ύβριν θα έχει ως συνέπεια την Νέμεσιν.
Εξ ίσου εξοργιστικοί, εντελώς παράνομοι είναι οι «περιοριστικοί όροι»
που επιβλήθηκαν επίσης στον άξιο Μεσσήνιο βουλευτή της Χρυσής Αυγής
Δημήτριο Κουκούτση.
Με όρους που επιβάλλονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο συναγωνιστής
και βουλευτής Μεσσηνίας- δεν προφυλακίστηκε με αντίστοιχη επιβολή
περιοριστικών όρων απαγόρευσης εξόδου από την χώρα και με κατ’ οίκον περιορισμό με 24ωρη αστυνομική φύλαξη
με μοναδική εξαίρεση την μετάβαση του στην Βουλή για να συμμετέχει στις
συνεδριάσεις και την μετάβαση του όποτε το επιθυμεί στο Νοσοκομείο,
καθώς αντιμετωπίζει πρόβλημα υγείας.
Το ερώτημα που αναδύεται αμέσως από τον καινοφανή, πρωτοφανή στα
Ελληνικά ποινικά χρονικά και εντελώς παράνομο «περιοριστικό» όρο είναι
αν πράγματι ο όρος αυτός μπορεί να χαρακτηριστεί ως περιοριστικός.
Στο άρθρο 282 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΚΠΔ) ορίζεται πως όσο
διαρκεί η προδικασία αν προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής του
κατηγορουμένου για κακούργημα ή πλημμέλημα… είναι δυνατόν να διαταχθούν
περιοριστικοί όροι, εφ’ όσον αυτό κρίνεται απολύτως αναγκαίο για την
επίτευξη των αναφερομένων στο άρθρο 296 σκοπών.
Η απαρίθμηση των περιοριστικών όρων στον ΚΠΔ είναι ενδεικτική (πχ
εγγυοδοσία- απαγόρευση εξόδου- εμφάνιση στο ΑΤ της περιοχής του τόπου
κατοικίας του κατηγορουμένου που είναι και οι συνήθεις) χωρίς να
αποκλείονται και άλλοι όπως πχ απαγόρευση μετάβασης ή διαμονής σε
ορισμένο τόπο.
Κατά την επιβολή τους όμως από το Δικαστήριο ή τον Δικαστή
πρέπει να τηρείται η αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ 1 του
Συντάγματος) και πρέπει να λαμβάνονται ιδιαίτερα υπόψη οι σκοποί που
αυτοί (περιοριστικοί όροι) επιτελούν όπως ορίζεται στο άρθρο 296 ΚΠΔ,
δηλαδή να εξασφαλιστεί ότι εκείνος στον οποίο επιβλήθηκαν θα παραστεί
οποτεδήποτε στην ανάκριση ή στο δικαστήριο και θα υποβληθεί στην
εκτέλεση της απόφασης.
Η μέχρι τώρα νομολογία των δικαστηρίων της χώρας (βλ υπ’ αρ. 444/1996
βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών με σύμφωνη γνώμη Εισαγγελέως
Εφετών Ποινικά Χρονικά ΜΣΤ’ (1996) σελ 552 επ)- και τούτο όφειλαν να
γνωρίζουν καλύτερα από κάθε άλλον οι ανακρίτριες και ο αρμόδιος
Εισαγγελεύς Εφετών- δέχεται πως ο κατ’ οίκον περιορισμός του
κατηγορουμένου υπό διαρκή φρούρηση δεν αποτελεί περιοριστικό όρο κατά
την έννοια των άρθρων 282 και 286 ΚΠΔ. Κι αυτό γιατί ο περιορισμός του στην οικία του υπό συνεχή φρούρηση συνιστά στέρηση της ελευθερίας του.
Ένα μέτρο που δεν συνιστά περιορισμό της ελευθερίας αλλά αντίθετα
συνιστά στέρηση της ελευθερίας δεν μπορεί να υπαχθεί στην έννοια «των
περιοριστικών όρων» κατά τα άρθρα 282 παρ 1 και 2 και 286 ΚΠΔ αλλά στις
αυστηρές προϋποθέσεις όμως του άρθρου 282 παρ 3 ΚΠΔ , που εν
προκειμένω δεν υπάρχουν ! Κι αυτό γιατί κάτι τέτοιο αποτελεί στην
πραγματικότητα προσωρινή κράτηση!
Η παραμονή του βουλευτή στην οικία του διαρκώς και υπό συνεχή
φρούρηση συνιστά στέρηση της ελευθερίας του και δεν μπορεί να
χαρακτηρισθεί ως περιοριστικός όρος γι’ αυτό και πρέπει να απαλειφθεί
άλλως να αντικατασταθεί τουλάχιστον με εμφάνιση στο ΑΤ του τόπου
κατοικίας της περιοχής του άπαξ του μηνός (βλ για την γραμμή αυτή
εύστοχες σκέψεις Αντιεισαγγελέως Εφετών Κ. Βομπίρη τις οποίες όφειλαν να
γνωρίζουν και να ακολουθήσουν οι ανακρίτριες!)
Τελειώνοντας πρέπει να διατυπωθούν και πάλι ορισμένες σκέψεις ενάντια στην επιχειρούμενη αποδόμηση του νομικού μας πολιτισμού.
Είναι δυνατόν οι προαναφερόμενοι βουλευτές όπως και άλλοι της Χρυσής Αυγής να αντιμετωπίζονται, με κριτήρια συλλογικής ευθύνης,
που μόνον στο άκουσμα τους, τον νουνεχή πολίτη αυτής της χώρας (και
είναι η συντριπτική πλειοψηφία άσχετα αν από φόβο δεν μιλά) τον πιάνει
ρίγος σε σχέση με τις ολοκληρωτικού τύπου μπολσεβικικού χαρακτήρα
ακολουθούμενες τακτικές των εντεταλμένων οργάνων της πολιτείας; Είναι αυτό κράτος δικαίου;;!!!!
Αρκεί μόνον η συλλογική ευθύνη(!) των
βουλευτών της Χρυσής Αυγής που έχει οδηγήσει σε προφυλάκιση 7 βουλευτές
της Χρυσής Αυγής μεταξύ των οποίων και τον αρχηγό της παράταξης. Πού
πήγαν αλήθεια όσα ως επιστήμων και αντιεισαγγελέας εφετών τότε έγραψε
παλαιότερα ο τώρα Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Χαράλαμπος Βουρλιώτης
(μετέπειτα βέβαια διώκτης της Χρυσής Αυγής) στην επιστημονική του
εργασία «Η στέρηση της ελευθερίας ως μέτρο δικονομικού καταναγκασμού και
τα όρια επιβολής του, Ποινικά Χρονικά ΝΒ 2002, σελ 395 ιδίως 397, περί
των αρχών που πρέπει να τηρούνται για να οδηγείται κατ’ εξαίρεσιν η
δικαιοσύνη στην προσωρινή κράτηση ή και σε περιοριστικούς όρους; Δηλαδή η
αρχή της αναγκαιότητας η αρχή του υπέρμετρου, η αρχή της
αναγκαίας αναλογίας μεταξύ επιβαλλόμενου μέτρου και της βαρύτητας της
διωκόμενης πράξης ως και η αρχή της προσφορότητας της ανακριτικής
δραστηριότητας για την επίτευξη του επιδιωκόμενου αποτελέσματος;!
Σε ποιον βωμό αλήθεια θυσιάστηκαν όλες αυτές οι επιστημονικά δυστυχώς
μόνον διατυπωμένες αρχές, φραγμός στην κρατική αυθαιρεσία και εγγύηση
στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια; (βλ ακόμη για τον προβληματισμό της
επικουρικότητας της προσωρινής κράτησης έναντι των περιοριστικών όρων
μετά τον Ν 2408/1991 Θεοχ. Δαλακούρα προσωρινή κράτηση και περιοριστικοί
όροι θεωρητικά Προτέρα και νομολογιακά ύστερα σελ 360 επ Αθήνα-
Κομοτηνή 1998)
Άραγε στις δυο προηγούμενες περιπτώσεις των βουλευτών της Χρυσής
Αυγής οι συγκεκριμένοι όροι που επέβαλαν οι ανακρίτριες (απαγόρευση
συμμετοχής σε συγκεντρώσεις- κατ’ οίκον περιορισμός με διαρκή φρούρηση)
μπορούν λειτουργικά να εκπληρώσουν τους σκοπούς για τους οποίους
επιβάλλονται περιοριστικοί όροι; Δηλαδή να εξασφαλιστεί οποτεδήποτε η
παρουσία τους στην ανάκριση ή στο Δικαστήριο ως και να εξασφαλιστεί η
υποβολή των στην εκτέλεση της απόφασης;
Υπάρχει αλήθεια ποτέ περίπτωση βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου
να μην προσέλθουν στην ανάκριση ή το Δικαστήριο; Έχουν δείξει κάτι
αντίθετο μέχρι τώρα; Ή αν δεν ομιλούν στις συγκεντρώσεις της
Χρυσής Αυγής θα υποτροπιάσουν ;;!! (εδώ πράγματι γελά ο κάθε πικραμένος
Έλληνας!!) και δεν θα προσέλθουν στην ανάκριση ή στο Δικαστήριο!
Στην συνείδηση όλων των Ελλήνων ακόμη και των μη ψηφοφόρων της Χρυσής
Αυγής κοινή είναι η πεποίθηση ότι οι ανακρίτριες και ο αρμόδιος
Εισαγγελέας έχουν χάσει το μέτρο. Γιατί; Μωραίνει ο Κύριος, ον βούλεται απολέσαι.