Σε αυτούς τους ζοφερούς καιρούς που διανύουμε κανείς δεν
πρέπει να απογοητεύεται. Υπάρχει ελπίδα και το όνομά της είναι:
Εθνικισμός!
Όσο μας βρίζουν και αποσιωπούν τη φωνή μας, όσο μας υποτιμούν, όσο διαστρεβλώνουν τα λόγια και τις πράξεις μας και όσο βιαιοπραγούν εναντίον μας, τόσο εμείς δυναμώνουμε. Τόσο πιο σίγουροι είμαστε ότι βαδίζουμε στο σωστό δρόμο. «Το μίσος τους είναι η επιβεβαίωση της δύναμής μας», όπως θα έλεγε και ο Θουκιδίδης. Το μίσος τους είναι η επιβεβαίωση του πόσο δίκαιο έχουμε θα πρόσθετα εγώ.
Σε αυτό το μίσος οι Έλληνες Εθνικιστές δίνουν την απάντηση που όλοι οι εχθροί του έθνους φοβούνται όπως ο διάβολος το λιβάνι. Απαντούν με ένα πανεθνικό προσκλητήριο ενότητας για τη σωτηρία της Πατρίδας, καλώντας σε κοινό αγώνα όλους εκείνους που νιώθουν τι σημαίνει να κυλάει στις φλέβες τους αίμα ελληνικό.
Ο Εθνικισμός δεν αποκλείει κανέναν καλόπιστο Έλληνα από αυτόν τον «υπέρ πάντων», τον «υπέρ βωμών και εστιών» αγώνα. Υπάρχουν για παράδειγμα αριστεροί, που είναι αριστεροί γιατί πιστεύουν ότι η αριστερά απλά προτείνει μια διαφορετική, πιο δίκαιη και πιο ορθολογική διαχείριση των οικονομικών, αλλά οι οποίοι δεν αποδέχονται τον ιστορικό υλισμό. Είναι χριστιανοί ορθόδοξοι και πιστεύουν στο έθνος έτσι όπως το όρισαν οι Έλληνες, όταν πριν χιλιάδες χρόνια μίλησαν για «όμαιμο, ομόγλωσσο, ομότροπο, ομόθρησκο». Αυτοί οι αριστεροί μπορούν να γίνουν πολύ καλοί Εθνικιστές, απλά δεν το γνωρίζουν. Δεν τους επιτρέπει η προπαγάνδα του συστήματος να καταλάβουν, ότι πολύ περισσότερα είναι αυτά που τους ενώνουν με τον Εθνικισμό παρά αυτά που τους χωρίζουν.
Αυτός είναι ο λόγος που οι φτωχογειτονιές της Νίκαιας και του Κερατσινίου, που μέχρι πρότινος κυριαρχούσε η αριστερά, τώρα κυρίαρχη δύναμη γίνεται η Χρυσή Αυγή. Και αυτός είναι ο λόγος που θα αποτύχει κάθε προσπάθεια να τους επαναφέρει στον αριστερό «σωστό δρόμο» ο Τσίπρας. Οι άνθρωποι αυτοί ούτε απάτριδες είναι, ούτε άθεοι, ούτε αρνητές των ελληνικών παραδόσεων και του ελληνικού τρόπου ζωής, ούτε θέλουν να μοιραστούν τη γη των προγόνων τους με αλλόφυλους. Όλο το παιχνίδι της ιδεολογικής τους χειραγώγησης βασιζόταν στα παραμύθια της αριστεράς περί της οικονομίας. Τα παραμύθια όμως αυτά τέλειωσαν οριστικά και τελεσίδικα. Ας το πάρουν απόφαση.
Όσο για τους ψηφοφόρους των «κεντρώων» και «δεξιών» κομμάτων, ας καταλάβουν κι αυτοί μια για πάντα, ότι αυτά που πιστεύουν ότι εκπροσωπούν η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, η Ένωση Κεντρώων, το Ποτάμι, οι ΑΝΕΛ και όποιο άλλο «τηλεκατευθυνόμενο» κόμμα εμφανιστεί σε αυτό το χώρο, δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Όλα αυτά τα κόμματα, ασχέτως με τη ρητορική και τις ψευδεπίγραφες αντιθέσεις τους, πιστεύουν και προωθούν ξεκάθαρα τον νεοφιλελευθερισμό. Δηλαδή τον έλεγχο του κράτους από την αγορά, δηλαδή τους «νταβατζήδες».
Όλα αυτά τα κόμματα είναι εξ’ ορισμού αντιδημοκρατικά μόνο και μόνο από το γεγονός ότι υποτάσσουν το κοινοβουλευτικό πολίτευμα στη δικτατορία των αγορών. Θεωρούν δηλαδή την αγορά αυτονομημένο και ανεξάρτητο μέγεθος υπέρτερο της πολιτείας. Άρα για αυτούς η πολιτεία και οι θεσμοί της πρέπει να υπηρετούν τις απαιτήσεις της οικονομίας και όχι η οικονομία τις απαιτήσεις της πολιτείας και του έθνους. Υποτάσσουν δηλαδή την εξουσία της πολιτείας και του Έθνους που υποτίθεται ότι πηγάζει από το λαό και για το λαό, στη βουλιμία των αγορών.
Για όλα αυτά τα κόμματα είναι αποδεκτό οι αγορές να επιβάλλουν και να ορίζουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο επιτρέπεται να «κινείται» η λαϊκή βούληση και η να καθορίζεται η τύχη του έθνους. Όμως στη δημοκρατία, υποτίθεται ότι γίνεται ακριβώς το αντίθετο. Ο λαός δια των εκπροσώπων του ορίζει το εθνικό συμφέρον και το πλαίσιο και τους κανόνες με τους οποίους λειτουργεί η αγορά.
Επειδή λοιπόν η λειτουργία της αγοράς εμποδίζεται από τα εθνικά κράτη και την ασπίδα προστασίας που αυτά θέτουν για να προασπίσουν τα εθνικά τους συμφέροντα, αυτοί που προωθούν την παγκοσμιοποίηση (οι παγκόσμιοι Επικυρίαρχοι, οι διεθνείς νταβατζήδες) θέλουν να καταργήσουν τα εθνικά κράτη για να λειτουργούν ασύδοτοι και ανεμπόδιστοι. Αυτή την ασύδοτη λειτουργία των αγορών με την κατάργηση του εθνικού κράτους και της δημοκρατίας υπηρετούν τα κόμματα του «δημοκρατικού τόξου» στην Ελλάδα και επειδή η Χρυσή Αυγή τους αντιμάχεται υπερασπιζόμενη τα εθνικά συμφέροντα την πολεμούν λυσσαλέα.
Το απίστευτο βέβαια στην όλη ιστορία είναι ότι αυτοί που εξ’ ορισμού και στην πράξη έχουν καταργήσει τη δημοκρατία υποτάσσοντάς την στην τρόικα, το θεσμικό όργανο του διεθνούς καπιταλισμού, διακηρύσσουν ότι η δημοκρατία κινδυνεύει από τη Χρυσή Αυγή! Το μόνο κόμμα που υποστηρίζει ότι το κοινοβούλιο πρέπει να είναι πάνω από τους «νταβατζήδες», και τους διεθνείς και τους εγχώριους. Το άσπρο μαύρο δηλαδή στην κυριολεξία.
Βέβαια για λόγους ψηφοθηρικούς και ιδεολογικής παραπλάνησης του κομματικού τους ακροατηρίου, οι «δεξιοί» διατηρούν στον πολιτικό τους λόγο κάποια ψευδεπίγραφη εθνικιστική ρητορική. Έτσι εξηγείται και εκείνο το παλιό σύνθημα των νεοδημοκρατών, που παρ’ όλα αυτά σήμερα πια δεν τολμούν ούτε καν να το ψελλίσουν έστω για λόγους εξαπάτησης των ψηφοφόρων τους. Εννοώ το γνωστό: ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία … κλπ.
Όσο για την αριστερά, αυτή αφού απέτυχε να ενώσει το παγκόσμιο προλεταριάτο εναντίον της πλουτοκρατίας, ανταγωνίζεται τώρα σκληρά τη «δεξιά» στο ποιος θα υπηρετήσει καλύτερα την πλουτοκρατία.
Κοντολογίς, οι παγκόσμιοι νταβατζήδες, σε συνεργασία με τους εγχώριους νταβατζήδες, έχουν βάλλει τα πόδια «δεξιών», «κεντρώων» και «αριστερών» σε ένα παπούτσι. Το γνωστό νεοταξίτικο παπούτσι παραγωγής των οίκων Ροκφέλλερ, Ρότσιλντ, Τζώρτζ Σόρος & υιοί.
Ποιος από όλους θα επικρατήσει; Ποιος θα καταφέρει να υπηρετήσει καλύτερα τους παραπάνω «οίκους»;
Η απάντηση είναι: Κανένας! Το «πάρτι» τελειώνει εδώ και κάθε κατεργάρης σύντομα θα πάει στον πάγκο του.
Ο ζόφος του νεοφιλελευθερισμού πεθαίνει, η ελπίδα του Εθνικισμού έρχεται!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ
Διαβάστε περισσότερα: